Bouwverlof

Eindelijk. Nog eens even tijd voor een (ver)bouwverlof. Oef. Tot volgend jaar!

Slecht nieuws

Vandaag kreeg ik slecht nieuws. Moeke Miet is vandaag even m'n huisje binnengewipt. Zo vlugvlug, tussen 't kerstshoppen in. Winkel in, winkel uit, winkel in, winkel uit, winkel in, winkel uit, huisje binnen, huisje buiten. Naar huis om daar te gaan shoppen. En wat had ze tussen al dat geshop opgemerkt? M'n vloertje, dat prachtig puzzeltje van netjes in elkaar passende interbellumtegeltjes met vrolijke gele, blauwe en bordeaux kleurtjes, is incontinent geworden. Zoals vele vloertjes van die leeftijd laat hij alle vocht dat hij binnenkrijgt uit de ondergrond gewoon gezellig aan de oppervlakte komen. Dat dat er dik in zat, wist ik al lang. Maar toch bleef ik maar halsstarrig hopen. Weigeren 't onder ogen te zien. Dromen dat het eeuwig kon blijven. Snif.

Auto

Vorig weekend zag ik vanuit m'n vroemtuig een auto de weg kruisen. Nu is dat op zich niet zo vreemd: zowat iedere keer als je voor een rood licht staat gebeurt dat. Ware het niet dat ik deze keer niet op een kruispunt stond. Ik reed op de R4. En die auto reed dus vlak voor m'n Mazda gezellig voorbij. Hij doemde uit het niets op rechts van mij (ik reed op het derde van de vier rijvakken), stootte door naar het vehikel op de vierde strook (en nam in de vlucht diens aanhangwagen te grazen) om uiteindelijk te eindigen in de berm. Tja, 'k moet bekennen dat ik al zondagochtenden heb meegemaakt waarop het toch iets rustiger ontwaken was. En waarom wist ik dat niet, dat voorrang van rechts ook op autostrades geldt?

Gluren bij de buren (2)

Mijn buren hebben, net als ik, hun huisje zowat een jaar geleden gekocht, waarna ze als de bliksem beginnen verbouwen zijn. Bedoeling van al hun werkijver was echter niet een knus optrekje voor henzelf te creëren, maar wel om hun spaarpotje wat aan te dikken. Enkele weken geleden was het dan ook zover: er prijkte een bordje aan de gevel waarop in dikke vette letters 'te koop' te lezen stond. En nu hangt daar dus sinds kort zo'n vieze 'verkocht!' sticker over. Wie zou er nu naast me komen wonen? Een ruziënd stel of een koppel schattige goedlachse krullebollen? Een oude vieze tante of een jonge intelligente vrouw zoals enkel Luc De Vos die zo treffend kan beschrijven? Een familie allochtonen die met hun gezin alleen al een massa-bijeenkomst kunnen opzetten of een grote knappe neger? Danny De Vito en Arnold Schwarzenegger of Werner De Smedt en Wim De Vilder? Afwachten maar,...

Twister op hoog niveau (of: De zolder: 4)

Dit weekend heb ik op hoog niveau getwisterd. Je kent het wel, dat spel waarbij je met je rechter- of linkervoet of -hand altijd net op de moeilijkst bereikbare gekleurde bol moet gaan staan, door je onder, langs of over je medespelers heen te wriemelen. Nu ben ik nooit echt een liefhebber geweest van dit soort geïnstitutionaliseerd groepswriemelen, en dat is na afgelopen zondag zo mogelijk nog minder het geval. Ik heb namelijk willens nillens getwisterd, zij het dan wel in m'n eentje. Op m'n zolder was het meeste stof dan wel al weggehaald, in de laatste uithoekjes ervan - waar m'n dak de muren raakt - lag er nog een dikke laag zwarte viezigheid op. Om aan die plekjes te raken, zat er dus niks anders op dan op m'n buik richting dakgoot te kruipen, eens voorbij de magische grens van 'nog net genoeg hoogte om op handen en knieën te zitten'. Uiteraard is er ook net voorbij de grens geen vloer, waardoor ik het moest zien te redden met balkjes op zo'n 40 cm van elkaar. En omdat die balkjes bovendien zo fantastisch sterk zijn, (m'n dakje rust op een perfect gedimensioneerde constructie, niks te veel, niks te weinig) was het dan ook nog eens aangewezen m'n gewicht zo goed mogelijk te verdelen over diverse balkjes. Reken daar dan nog bij dat m'n verlengkabel niet lang genoeg is om verlichting te brengen, waardoor de hele actie dus in het pikdonker moest gebeuren. En de 'actie' was in dit geval: stof met een borsteltje op een vuilblik vegen en in een emmertje deponeren. Niet echt een makkie, als je languitgestrekt met je smoel in het stof zwemt terwijl je met je ellebogen op balkjes steunt en met je benen en buik de brug van Kopenhagen uitbeeldt. Neen, twister is nooit m'n favoriete spelletje geweest.

De zolder (3)

Mijn stofzuiger: kapot. Van al dat ultrafijn bouwstof, waartegen zo'n huishoudelijk dingetje niet bestand is.
Een 'bouwstofzuiger': in de Hubo nu voor een goeie 50 euro. Voor al dat ultrafijn bouwstof, waartegen m'n minstens 3 of 4 keer duurdere stofzuiger niet tegen bestand is.
Ik snap er geen snars van. Is die Hubostofzuiger ontworpen door de R&D-afdeling van Black & Decker misschien (lees: bedoeld voor éénmalig gebruik)? Of kost zo'n superstofzuiger effectief minder dan een ordinair huis-, tuin- en keukenzuigtuig?

Nu ja, ik kan nog altijd een gordeldier opsnorren, en hem zachtjes in het oor fluisteren dat al die zwarte korreltjes die nog achtergebleven zijn op m'n zoldertje lekkere miertjes zijn...

Gedaan!

Deze week gedaan:
- oud deurgat van kelder naar keuken dicht gegyproct (en dat scheelt ineens wel wat, bij deze temperaturen)
- keukenkasten gemonteerd (moooooooooooooooooooooooooooooooi)
- keukenwerkblad met wastafel en kookvuur geïnstalleerd (met geslaagd freeswerk dankzij excellent teamwork van Moeke Miet en Ma(k)ker)
- gyproc gezet tussen de onder- en bovenkasten (deze keer zonder achteraf de hele boel er af te moeten halen om hem dan opnieuw te moeten afwerken)
- naar Ikea geweest (ondanks alle parkeerproblemen, buggies, karren, verveelde mannen, rondsnuffelende vrouwen, kraaiende kindjes en luidruchtige animatoren toch nog altijd een uitstapje waar ik helemaal vrolijk van word)
- badkamermeubeltjes geassembleerd (waar ik ondanks de blaar op m'n hand toch heel blij mee ben)
- tegeltjes voor in de keuken gekocht (superschattige ouderwetse exemplaren van 10 bij 10, exact passend tussen m'n onder- en bovenkasten)
- isolatie gekocht (en mijn vroemtuig binnenin in één klap in een wrak veranderd)