Sexy (Of: oesje (3))
Vorige week nam ik even (ver)bouwverlof om gyproc aan het plafond te hangen. Niet zomaar een inimini stukje gyproc, maar wel het zwaar geschut. Dikke platen van 12 mm dik, 1,20m breed en maar liefst 2,60 m lang. Met z'n tweeën zou dat wel probleemloos lukken, dacht ik. Tot een flink stuk in de namiddag ging alles ook effectief relatief vlotjes (toch als je de hele operatie van mijn kant uit als een stevige fitnessoefening probeert te beschouwen, voor anderen leek het wellicht meer een circusact met een acrobaat en een mislukte clown die alles probeert na te apen, waarbij ik uiteraard de rodeneusdrager was).
Soit, op een gegeven moment stond ik gezellig op de trap, die midden in m'n living staat. Eén minuut later balanceerde ik over de leuning heen, met m'n beide handen hoog in de lucht. Bovenop m'n handen: zo'n fameuze gyprocplaat.
Vlak daarnaast, in een gelijkaardige bananenhouding maar dan met een kromming in spiegelbeeld, Ma(k)ker. Op een ladder, met diezelfde gyprocplaat stevig in z'n handen.
Het enige wat ik hoefde te doen, was m'n handen gezellig boven m'n hoofd blijven houden en vooral niet denken aan het gewicht dat er op steunde. En dat lukte dus niet al te best. Nog voor de plaat ook maar ergens met een klein hoekje aan het plafond bevestigd was, voelde ik al dat ik de boel slechts enkele seconden meer zou kunnen houden. De plaat laten zakken dus. Niet echt een evidente keuze als je als twee bananen op een verhoog staat met een trapleuning naast je, een gapend gat onder je en een zware plaat boven je. Gelukkig was Ma(k)ker zo moedig voor te stellen het hele gevaarte over te nemen, en het rustig in z'n eentje terug op de grond te laten zakken.
Net op het moment dat ik de plaat zachtjes loste en hij de boel volledig overnam ging de plaat heel erg doorbuigen,...
Nog geen seconde later stonden we met z'n tweeën terug op de begane grond. Met als opdracht twee halve gyprocplaten aan het plafond te hangen. Een stuk handiger werken. Alleen een beetje zonde van die gigantische barst die er in zit.
Ach ja, maakt een litteken hier of daar op een verborgen plekje een mens ook niet net dat ietsje sexyer?
Soit, op een gegeven moment stond ik gezellig op de trap, die midden in m'n living staat. Eén minuut later balanceerde ik over de leuning heen, met m'n beide handen hoog in de lucht. Bovenop m'n handen: zo'n fameuze gyprocplaat.
Vlak daarnaast, in een gelijkaardige bananenhouding maar dan met een kromming in spiegelbeeld, Ma(k)ker. Op een ladder, met diezelfde gyprocplaat stevig in z'n handen.
Het enige wat ik hoefde te doen, was m'n handen gezellig boven m'n hoofd blijven houden en vooral niet denken aan het gewicht dat er op steunde. En dat lukte dus niet al te best. Nog voor de plaat ook maar ergens met een klein hoekje aan het plafond bevestigd was, voelde ik al dat ik de boel slechts enkele seconden meer zou kunnen houden. De plaat laten zakken dus. Niet echt een evidente keuze als je als twee bananen op een verhoog staat met een trapleuning naast je, een gapend gat onder je en een zware plaat boven je. Gelukkig was Ma(k)ker zo moedig voor te stellen het hele gevaarte over te nemen, en het rustig in z'n eentje terug op de grond te laten zakken. Net op het moment dat ik de plaat zachtjes loste en hij de boel volledig overnam ging de plaat heel erg doorbuigen,...
Nog geen seconde later stonden we met z'n tweeën terug op de begane grond. Met als opdracht twee halve gyprocplaten aan het plafond te hangen. Een stuk handiger werken. Alleen een beetje zonde van die gigantische barst die er in zit.
Ach ja, maakt een litteken hier of daar op een verborgen plekje een mens ook niet net dat ietsje sexyer?
1 Comments:
Uiteraard! Lang leve de littekens!
Een reactie posten
<< Home