Sorry, Peter
Vrijdagochtend ben ik even op de radio geweest. Of liever: m'n aanwezigheid op deze aardkloot heeft heel even een haast onopvallende stilte ingelast in het jachtige bestaan van honderdduizenden Radio 1 - luisteraars.
Donderdag heb ik namelijk een bezoekje gebracht aan Batibouw, en een kijkje op de 'duurzaam bouwen'-stand kon daarbij niet ontbreken.
Even reclame:
Je kan er terecht voor allerlei info over ecologisch verantwoorde materialen, alternatieve energiebronnen, passiefhuizen,... Een heleboel kleine en minder kleine vzw's hebben er namelijk (eindelijk) hun krachten gebundeld om het concept van duurzaam bouwen bekend te maken aan het grote publiek. (Bovendien kan je er terecht voor gratis planadvies. Vooraf inschrijven is de enige vereiste.) Meer dan reden genoeg dus om eens binnen te wippen.
Toevallig ken ik enkele mensen die beroepshalve de stand bevolken, en dus wou ik hen wel even gedag zeggen. M'n eerste slachtoffer had ik al snel gevonden: de baas van één van de vzw's, die haast onherkenbaar - want in maatpakket - ietwat verdoken opgesteld stond. Hij bevond zich naast een schattig high-tech testtoestel dat er uit zag als een coca-cola-automaat in een koddig, veel te dik eskimojasje (voor de ingewijden: een blower-door-testtoestel). Achter hem prijkte een heuse schuifjeskast, waar netjes diverse isolatiematerialen tentoongesteld lagen, gaande van hoogtechnologische producten op basis van oud papier tot de spreekwoordelijke (zij het dan wel 'schapen-')wol. Enthousiast wuifde ik hem alvast toe, klaar om hem hartelijk een handje te gaan schudden. Een verstrooide blik, een snelle glimlach, een hoofdknikje. En dan was ik dicht genoeg genaderd om te zien dat achter dat gigantische blower-door-ding, net het hoekje om, een radiojournalist schuil ging. Die überhaupt een microfoon onder de neus van de onfortuinlijke standhouder had geduwd. Snel keerde ik het tweetal de rug toe, om met het schaamrood op m'n wangen zo vlug mogelijk in de armen van Roger te vluchten.
En vrijdagochtend, nadat een nachtje slapen het hele voorval was doen vergeten, hoorde ik het. In het ochtendnieuws (of was het 'Voor de dag'?)hoorde ik een interview over duurzaam bouwen, opgenomen op Batibouw. En net als het gespreksonderwerp richting 'isoleren' ging, hoorde ik héél even een korte stilte, een stem die héél even stokte. Of zou het inbeelding geweest zijn?
Donderdag heb ik namelijk een bezoekje gebracht aan Batibouw, en een kijkje op de 'duurzaam bouwen'-stand kon daarbij niet ontbreken.
Even reclame:
Je kan er terecht voor allerlei info over ecologisch verantwoorde materialen, alternatieve energiebronnen, passiefhuizen,... Een heleboel kleine en minder kleine vzw's hebben er namelijk (eindelijk) hun krachten gebundeld om het concept van duurzaam bouwen bekend te maken aan het grote publiek. (Bovendien kan je er terecht voor gratis planadvies. Vooraf inschrijven is de enige vereiste.) Meer dan reden genoeg dus om eens binnen te wippen.
Toevallig ken ik enkele mensen die beroepshalve de stand bevolken, en dus wou ik hen wel even gedag zeggen. M'n eerste slachtoffer had ik al snel gevonden: de baas van één van de vzw's, die haast onherkenbaar - want in maatpakket - ietwat verdoken opgesteld stond. Hij bevond zich naast een schattig high-tech testtoestel dat er uit zag als een coca-cola-automaat in een koddig, veel te dik eskimojasje (voor de ingewijden: een blower-door-testtoestel). Achter hem prijkte een heuse schuifjeskast, waar netjes diverse isolatiematerialen tentoongesteld lagen, gaande van hoogtechnologische producten op basis van oud papier tot de spreekwoordelijke (zij het dan wel 'schapen-')wol. Enthousiast wuifde ik hem alvast toe, klaar om hem hartelijk een handje te gaan schudden. Een verstrooide blik, een snelle glimlach, een hoofdknikje. En dan was ik dicht genoeg genaderd om te zien dat achter dat gigantische blower-door-ding, net het hoekje om, een radiojournalist schuil ging. Die überhaupt een microfoon onder de neus van de onfortuinlijke standhouder had geduwd. Snel keerde ik het tweetal de rug toe, om met het schaamrood op m'n wangen zo vlug mogelijk in de armen van Roger te vluchten.
En vrijdagochtend, nadat een nachtje slapen het hele voorval was doen vergeten, hoorde ik het. In het ochtendnieuws (of was het 'Voor de dag'?)hoorde ik een interview over duurzaam bouwen, opgenomen op Batibouw. En net als het gespreksonderwerp richting 'isoleren' ging, hoorde ik héél even een korte stilte, een stem die héél even stokte. Of zou het inbeelding geweest zijn?
1 Comments:
Ik dàcht al dat ik je herkend had! ;)
Een reactie posten
<< Home