Spannend

Deze week staat, net als alle vorige weken (of, beter gezegd, weekends) 'schuren' op het programma. Doel: de houttekening van m'n plafondbalkjes volledig blootleggen, en netjes conserveren. Van een verminderde concentratie fijne stofdeeltjes zal ik dan ook nog niet meteen veel merken, vrees ik. "Een hele week schuren! Wat saai!," zou je zo kunnen denken. Maar 'schuren' houdt natuurlijk wel meer in dan alleen maar schuren. Het betekent ook ontelbare keren je ladder verzetten, een plekje zoeken van waar je aan het bewuste balkje kan zonder dat je een stapel bierkaartjes nodig hebt om je ladder te stabiliseren, op je ladder klimmen, wiebelen, toch maar weer naar beneden gaan om je ladder steviger te zetten, terug naar boven klauteren, daar de stekkerdoos van je verlengkabel van het veel te kleine platform stoten, terug naar beneden gaan, stekkerdoos oprapen en terug omhoog klimmen, bovenaan weer vaststellen dat je stekkerdoos het heeft begeven onder invloed van 't stof, dan weer naar beneden om je stekkerdoos even open te schroeven en te stofzuigen, dan weer naar boven, daar zien dat het stofreservoir van je schuurmachientje vol zit, naar beneden gaan om het doosje te legen, terug naar boven, daar keihard moeten niezen van al het stof, dan weer naar beneden om je neus eens rustig te snuiten en dán, dan wordt het echt spannend...

Gaat-ie weer bloeden of niet?

En dan kan je weer aan de slag, voor een volgende poging om je plafondje te schuren.