In memoriam

Vanmorgen las ik het in de krant: Christian de Hemptinne is dood. Nu niet dat ik de heer de Hemptinne persoonlijk ken, ik heb er zelfs geen flauw idee van hoe hij er uit ziet (of hoe hoor je volgens de etiquette iemand van adel aan te spreken, die ridder en baron en weetikveelwatnog is). Maar het bericht over zijn overlijden herinnerde me er nog maar eens aan dat ik al geruime tijd mijn familie verwaarloos. Zowel de familie van Moeke Miet als deze van Papa Miet heb ik al een tijdlang niet meer gezien. Ook dat hoort blijkbaar bij (ver)bouwen, al is dat misschien ook gewoon een flauw excuus.

Wat dat stomme bericht van vanmorgen te maken heeft met m'n huisje en m'n familie?
M'n meter zaliger werkte in de jaren ´30-´40 als kindermeisje bij een adellijke familie, waar ze zich ten volle wijdde aan de opvoeding, verzorging en vertroeteling van een klein meisje en haar iets oudere broer. Later, toen ze net hetzelfde deed voor haar kleinkinderen, vertelde ze vaak over hen. En af en toe liet ze zich wel eens ontvallen dat ze graag had geweten wat er van hen beide geworden was, hoe ze er uit zouden zien als volwassen man en vrouw, hoe hun levensgeschiedenis zou geschreven zijn... Iets waar ik met de jaren ook wel benieuwd naar werd. Voor hem ben ik alvast te laat...