Always look on the bright side of life! (2)

Een maand geleden berichtte ik over het feit dat er een vloek blijkt te rusten op de auto van Tuinkabouter: zowat om de maand loopt hij namelijk eens schade op, telkens net als ik er mee op weg ben. Voor de mannen onder jullie: neen, 't was niet gelegen aan mijn (gebrek aan) chauffeurskunsten.
Eergisteren was het dan ook bibberen: voor het eerst sedert m'n vorige schadegeval, weken geleden (achteraf uitgeteld blijkt het nu net een maand geweest te zijn) was ik namelijk opnieuw op zwier met de GVR. Hoewel, op zwier. Bij ieder manoevre, bij iedere start, bij iedere remstrook en op alle stukken daar tussenin was ik supergeconcentreerd, megavoorzichtig (m'n excuses voor de vertraging die ik andere chauffeurs daarbij heb doen oplopen) en vooral 'niet echt' op mijn gemak.

Groot was dan ook de opluchting toen ik 's avonds na een tocht van zo'n 100 km zonder brokken de GVR vrolijk parkeerde op de oprit van vrienden die een drietal kilometer van m'n deur wonen. Op zo'n oprit is de kans dat er iemand tegen de auto rijdt toch al heel klein, dacht ik zo. Het enige gevaar bestond eruit dat de oprit waarvan sprake smal is, lang en vooral heel bochtig. Bovendien moet je via een brugje een brede beek overrijden om terug op de rijweg te raken. En dat natuurlijk allemaal achteruit.

Nu heb ik die oprit wel al vaker getrotseerd, met de meest uiteenlopende wagens, en telkens zonder 'kleer'-scheuren. Maar deze keer was de spanning toch groot, ik moest en zou de GVR deze keer zonder één krasje, bultje of wat dan ook terug afleveren aan Tuinkabouter.

Een hele geruststelling dus, op het moment dat ik netjes veilig op het brugje was geraakt op een manier waarop ik de begrenzende muurtjes zeker niet kon raken. Dan nog ettelijke keren goed links en rechts kijken, om zeker te zijn dat er van heinde noch ver ergens dan ook maar één fietser of auto of fietser te bespeuren viel op de weg. Uiteindelijk toch zachtjes de rijweg op draaien en BAM.

Met GVR's poep tegen de voorkant van een auto die geparkeerd staat aan de overkant van de straat. Een straat van zo'n 3,5 m breed, waar over de hele lengte niemand langs geparkeerd staat. Ieder huis heeft er namelijk een grote oprit, waar je gemakkelijk enkele auto's op kwijt kan. En net waar ik er afdraai natuurlijk...

Ik had me m'n allereerste 'botsing' na 8 jaar ongevalvrij lustig rondsnorren wel anders voorgesteld.

En Tuinkabouter? Die hoefde al niet meer te raden dat z'n GVR al weer schade had toen hij m'n gezicht zag bij het binnenkomen. Hij kon er zelfs mee lachen.

Vast staat in elk geval dat de eerstvolgende keer dat ik in de GVR stap aan de chauffeurszijde, Tuinkabouter dan wel doodziek moet zijn, of héél veel pintjes moet gedronken hebben.

Benieuwd hoe lang dat zal duren ;-), alweer een maand?