Multicultureel ruziën met de buren

Afgelopen weekend heb ik, tijdens het puinruimen door, voor het eerst nader kennis gemaakt met enkele van m'n buren.

Als eerste in de rij ontmoette ik m'n rechterbuur, die net de deur uitkwam (die van het dakgootprobleem waarover ik eerder postte). Hoewel ik me aan een nietsontzienende jihad kon verwachten, maakte ik me toch kenbaar. Veel keuze had ik niet: de kans dat ik op klaarlichte dag het huis van een vreemde aan het leeghalen zou zijn, zou zelfs voor een allochtoon onwaarschijnlijk lijken; Hij kon dus al raden dat ik wel z'n nieuwe buur zou worden.

M'n verbazing was dan ook klein, maar m'n angst des te groter als ik de reactie zag van de man op mijn: "Dag meneer, ik ben je buur". Ik kreeg namelijk een hele Turkse woordenwaterval over me heen, met onvervalst zuiders temperament gebracht, uitbundig geïllustreerd met veel armgezwaai en andere lichaamstaal waarvan zelfs volleerde goeroes nog wat kunnen opsteken.
Als antwoord op m'n nietbegrijpende blik maakte hij me ook meteen duidelijk dat ik even moest wachten terwijl hij verder druk gesticuleerde en riep naar iemand die nog binnen was.

Al gauw kwam dan ook mevrouw naar buiten gerend, die blijkbaar de tolk van dienst was. De boodschap, in smetteloos Nederlands verwoord door mevrouw?

"Mijn man zegt dat het veel te zwaar is voor je om met twee emmers afval steeds de straat over te steken naar je auto. Je kan onze kruiwagen gebruiken, hou hem maar voor 2 of 3 maand, of zelfs gewoon zolang je hem nodig hebt..."

En ja hoor, intussen staat hij gezellig binnen in m'n huisje geparkeerd! En het dakgootprobleem? Ach, daar kijkt hun aannemer wel nog 'ns naar!